We moesten over diverse privéterreinen voor dat je op het fabrieksterrein van de nieuwe nog in bedrijf zijnde weverij de afdaling via een oud ijzeren trapje konden wagen. Gelukkig was het winter en dus was het struik- en doornengewas nagenoeg niet aanwezig. In de zomer zal hier geen doorkomen aan zijn. Na diverse hindernissen langs de rivier te hebben genomen kwamen we aan een aluminium ladder. Deze moesten we niet nemen. Dus verder tot we uiteindelijk bij het hekwerk met het gat kwamen. Eerst een meter of 3 vier naar boven klimmen om door het gat te kunnen kruipen. Eerst het vege lijf daarna de rugzak met apparatuur en statief. Toen mijn urbexmaat die bij me was ook nog.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
Oktober 2018
Categorieën |