Hierover zijn de meningen nogal verdeeld. 
|
Eens waren we jong. We zaten op de kleuterschool, gingen met 6 jaar naar de 1e klas en als alles goed ging dan gingen we 6 jaar later naar de middelbare school of het voortgezet onderwijs.  Op school tref je dan je toekomstige vrienden en vriendinnetjes. Hier trof ik een groepje van 3 jongens en 2 meisjes die veel met elkaar optrokken. We waren dus met zes. Vijf gingen na de lagere school allen naar de Mulo. Dus zo’n 12 jaar hebben we min of meer samen doorgebracht. Daarna werd het stil. De tienertourtijd brak aan. Andere vrienden. De buurtvrienden. Samen gezellig dagen met de trein door Nederland tuffen. | In een leven gebeurt er nogal wel eens wat. |
De vakantietijd nadert met rasse schreden. Menigeen pakt het vliegtuig, de andere neemt de trein, de boot, de fiets, de billenwagen en een groot deel onder ons gaan kamperen met de tent, vouwwagen of caravan. |  Zij controleren de banden, koppeling, schokdempers, gewicht en chassisnummer met kenteken deel I en schrijven voor € 34,50 een Gutachten zur Berichtigung der Fahrzeugpapiere gem §13 FZV uit. |
Moe van de klim naar de top van het Vaticaan slenteren de vier toeristen over het St. Pieterplein naar de Piazza Papa Pio XII en verder de Via della Conciliazione in verlangend turend naar de volle terrasjes op zoek naar een vrij plekje voor vier personen. ~ |  Al kokhalzend spuugt ze het ding uit en trekt een verschrikt en angstig gezicht. “Ik ben naar de wc, zeg niets tegen de anderen. Als ik iets krijg en naar het ziekenhuis moet dan weet jij waar het van is!” |
De bakkerij
Een lange slungelige man van rond de 35 gekleed in donkere kleding met een capuchon op dringt de bakkerij binnen. Er zijn nogal wat mensen maar toch waagt hij de gok. Hij trekt zijn kleine revolver, bruin handvat met een mooi rond gevuld magazijn.
“Dit is geen geintje! Hij is geladen! Ik wil het geld uit de kassa!”
Mensen in de bakkerij raken in paniek en de slungelige man met onverzorgde baard en snor met eveneens door elkaar warrig golvend half krullend haar raak lichtelijk in paniek en kiest het hazenpad.
Niet tevreden over de afloop en zonder buit kan hij niet rond komen. Hij moet dus ergens anders proberen aan geld te komen.
De schoenenzaak
Wij komen binnen. Annita heeft mij de bon gegeven om haar schoenen af te halen en zegt dat ik het woord maar moet doen omdat zij even wil rondkijken. Meteen links naast de ingang staan namelijk enkele tasjes die haar aandacht hebben getrokken.
Ik loop naar de beide winkelmeisjes die een slungelige man aan het helpen zijn. Het blonde meisje van 24 jaar staat rechts en ik loop met de brief in de hand naar haar toe. Zij kijkt enigszins angstig en verward en draait met haar ogen naar de andere kassière, de cheffin van 34. Haar vingertje wijst naar de man die voor de toonbank staat. Ik dacht dat zij bedoelde dat ik nog niet aan de beurt was en dat de slungelig onverzorgde man eerst bediend moest worden. Dus ik wacht geduldig en zie dat de man een witte plastiek tas in de hand heeft, tegen zich aandrukt en de zaak verlaat.
Snel zegt de blonde: “We zijn overvallen door die man!” Nog sneller trek ik mijn gsm uit mijn zak wil achter hem aan rennen om een foto van hem maken voor de politie. Doch Annita is sneller en houdt me tegen en kan ik geen goede foto maken. De overvaller is reeds op zijn donkere herenfiets, die hij op de hoek van het gebouw tegen de muur had gezet, er vandoor.
“Hij heeft een revolver in mijn gezicht gehouden en vroeg het geld!” zei de blonde winkelbediende. Helemaal overstuur en met tranen in haar ogen vertelde ze het hele verhaal.
De man kwam de schoenenzaak binnen en maakte een rondje door de zaak. Eerst richting de herenschoenen die achterin de zaak stonden en toen weer terug. Hij droeg zijn capuchon over zijn hoofd. Na dat hij de zaak verkend had kwam hij naar de kassa en trok met zijn rechterhand de revolver van onder zijn donkere jas uit en hield deze dicht voor zich zodat niemand hem kon zien en richtte deze op de blonde medewerkster en zei rustig: “Dit is geen geintje. Dit is geen geintje. Hij is geladen en geef me het geld uit de kassa!” De medewerkster helemaal verbouwereerd dacht dat hij bij het speelgoed een revolver had gekozen en deze wilde afrekenen. Nogmaals herhaalde hij dat het geen geintje was en dat de revolver geladen was.
Zenuwachtig probeerde de medewerkster de kassa te openen wat niet direct lukte. Ondertussen was de donker harige cheffin gekomen om polshoogte te nemen. Ook zij werd geconfronteerd met de overvaller. Zij opende met trillende handen en vlekken in haar gezicht van angst de kassa en gaf de man het papiergeld. Deze deed het in de plastiek zak en dat was het moment dat wij binnen kwamen. Ik zag nog net toen ik naast hem stond dat hij de plastiek zak tot zich nam en de zaak verliet.
Daarna duurde het lang voordat de politie bereikbaar was. De winkeljuffrouw moest drie maal 110 bellen voordat ze iemand aan de lijn kreeg. Het duurde daarna nog zeker een kwartier voordat er een politiewagen kwam aanrijden. Na verhoor van alle partijen, het winkelpersoneel, een vrouw die in de winkel was toen de overvaller binnen kwam. Zij kon een goede beschrijving geven van de dader en wij (mijn vrouw en ik).
Onze personalia werden op een ouderwetse wijze op een gelinieerde A4 blok geschreven en ieders toedracht werd eveneens op deze wijze bewaard. M.i. een beetje ouderwets maar ja het zij zo. In deze tijd verwacht je toch dat de politie een foto neemt van je ID kaart en je getuigenis inspreekt op een dicteerapparaatje. Het ging er primitief aan toe bij onze oosterburen.
Nu was het wachten op de Kripo (Kriminal Polizei). Deze zouden indien nodig sporen zekeren en nogmaals verklaring opnemen. Ze namen de tijd en gingen eerst bij de bakkerij een kijkje nemen. Waar niets gestolen was en waar geen getuigen waren vast gehouden en waar de zaak gewoon doordraaide. Was waarschijnlijk verstandiger dan naar de PD (plaats delict) waar wel iets gestolen was en waar getuigen stonden te wachten te gaan.
Na dik twee uur konden we dan eindelijk onze thuisreis beginnen zonder dat we schoenen hadden waarvoor we kwamen.
PD: Deichmann Herzogenrath
Datum: 11 april 2016
Tijd: rond 10:40
Er zit iemand in het witte gebouw daarachter. Hij loopt heen en weer voor het raam waar een tafel vol met lege flessen te zien is. Hij houdt de boel in de gaten en lust er ook wel één. |  In gebrekkig Frans vraag ik: ”Allons-nous entree le chateau pour quelques photos?” |
“Stehen bleiben, Hände hoch oder ich schieße!” |  Op de fiets ging het van Heerlen richting Brunssummerheide. Met het mooie weer was een tochtje over de heide met als hoogtepunt de waterpoel de Roode Beek ideaal. Wat nu? “Laten we door fietsen en kijken of we vliegtuigen kunnen spotten bij Teveren! We kunnen dicht bij het einde van de landingsbaan komen. Er loopt een openbare weg langs!” |
Het blipfotovirus  |  Mijn fotojournaal omvat alle takken van fotografie. Portretfotografie is weliswaar het stiefkindje in het geheel. Aan bod komt : |
De watervallen van Coo, in de rivier de Amblève,worden met een hoogte van 15 meter vaak als de hoogste watervallen van België beschouwd.
De kleine waterval bestaat sinds ongeveer de 15e eeuw, de grotere waterval is opgericht in de 18e eeuw door de Prins-abt van Stavelot om het aan een waterloop gelegen Petit-Coo tegen overstromingen te beschermen.
Jammer dat dit mooie stukje natuur moet worden opgeluisterd met een pretpark. Net of het natuurfenomeen niet voldoende is om de mensen te vermaken. Het aanwezige Plopsa park ontsierd de omgeving en is dominant aanwezig.
Met donderend geweld raast het water door de beide brugdoorgangen. Aan de bovenkant van de waterval loopt het water rustig in zijn rivierbedding. Eenmaal door de brugopeningen is het voorbij met de rust. Mooi is het uitzichtpunt midden tussen beide watervallen.
Vandaag (10-03-2016) is het weliswaar een heerlijk temperatuurtje; echter in de schaduw van de waterval is nog geen zon geweest en vriest het er nog. Getuige de bevroren takken waar het water opspat en meteen bevriest, waardoor mooie ijsvormen ontstaan aan de takken.
Dit natuurfenomeen is naast een toeristische attractie natuurlijk ook een gevaarlijk stukje natuur. Zelfs dieren zoals de bever op een van de foto's heeft het niet overleeft.
Het is zeker een bezoek waard om de watervallen te gaan bekijken.
Usine S. |  |
We moesten over diverse privéterreinen voor dat je op het fabrieksterrein van de nieuwe nog in bedrijf zijnde weverij de afdaling via een oud ijzeren trapje konden wagen. Gelukkig was het winter en dus was het struik- en doornengewas nagenoeg niet aanwezig. In de zomer zal hier geen doorkomen aan zijn. Na diverse hindernissen langs de rivier te hebben genomen kwamen we aan een aluminium ladder. Deze moesten we niet nemen. Dus verder tot we uiteindelijk bij het hekwerk met het gat kwamen. Eerst een meter of 3 vier naar boven klimmen om door het gat te kunnen kruipen. Eerst het vege lijf daarna de rugzak met apparatuur en statief. Toen mijn urbexmaat die bij me was ook nog.
Meteen zijn we begonnen met foto's maken. Heel veel oude machines en prachtige details. Door een aantal gebouwen kwamen bij een kapotte ruit en een deur. Weer klauteren om door het raam naar binnen te geraken. Hier kwamen we in het laboratorium. Dit was wel zeer interessant met allerlei glaasjes, buisjes en labmateriaal.
Maar we waren op zoek naar de weverij waar nog spoelen en garens te zien zijn. Na veel hallen en gebouwen te hebben bekeken vonden we aan het einde van een ijzeren trap de weverij. Maar helaas was deze goed afgezekerd. Een ijzeren deur met een dik slot verhinderde ons om binnen te komen. Wel konden we een glimp opvangen van hetgeen we graag wilden fotograferen. Hier ging het niet lukken. Een andere ijzeren trap leidde ons naar een bordes met daarboven weer een ijzeren hekwerk. Hier hing een kleine ijzeren ladder met twee haken boven aan die je in het ijzeren hekwerk kon haken. Maar dan zweefde je wel boven een afgrond van een meter of zes. Lijkt me niet zo stevig en deze tour zat er voor mij niet. Mijn urbexmaat wilde nog wel een poging riskeren, maar ik kon hem er weerhouden. Je moet geen risico nemen als het niet nodig is! Safety first!
Nog verder gezocht naar een mogelijk ingang, maar helaas. Het bleef bij de glimp door de ijzeren deur.
Een ander deel van het complex bezocht waar mooie details te zien waren. Hier was tevens een brug naar de weverij waar we niet in konden. Ook via deze weg geprobeerd, maar zonder resultaat. Dan nog maar wat fotograferen in het andere gebouw.
Opeens zie ik buiten een schim. Snel buk ik om niet gezien te worden. Mijn vriend is nog boven en maakt eigenlijk naar mijn zin te veel lawaai. Maar waarschuwen zat er niet in want dan zou ik moeten roepen en dan zou degene buiten mij gegarandeerd horen. Muisjes stil houd ik de gast buiten in de gaten. Hij heeft duidelijk iets gehoord en is het terrein op gekomen om te inspecteren of er iemand in de gebouwen aanwezig is.
Gelukkig neemt hij niet de moeite om in het gebouw waar wij zitten naar binnen te komen. Een slechte bewaker! Na enkele minuten houdt hij het voor gezien en gaat slenterend terug. Maat gewaarschuwd. We waren toch zo'n beetje door de locatie en daarom besloten maar langzaam richting auto te gaan. Nog even horen en zien we de gast lopen. Snel naar het gat in het hekwerk en weer langs de rivier de terugtocht begonnen.
Bij het ijzeren trapje zien we iemand boven rondlopen. Even wachten tot hij weg is en dan snel naar boven. Maar we moeten over het terrein van het actief gedeelte van de weverij. Als we boven zijn zien we de gast die wegloopt maar wij kunnen er niet achteraan dus dan maar quasi een kijkje nemen in de nieuwe fabriekshal. Snel heeft hij ons in de gaten en komt boos naar ons toe. Vragend wat we moeten of we misschien in de oude weverij zijn geweest. Wij hielden ons van den domme en vroegen waar die oude weverij dan wel zou zijn. Hij kon ons vertellen dat het verboden was en dat we er niet in mochten om dat er een museum in is. Onze interesse gewekt. Dat moest natuurlijk de bovenste afgesloten verdieping zijn waar wij een glimp van hadden opgevangen.
Even gevraagd of we die legaal mochten bezoeken. Desnoods met een fotoclub of zo. Nee dat mocht niet! We werden van het terrein gewezen nadat hij wel nog even de poort voor ons had geopend. Scheelde weer een stuk omlopen.
Al met al was het een spannende en mooie locatie.
Archieven
Oktober 2018
September 2018
Augustus 2018
RSS-feed
